No whining Wednesday 6th of January

...eða þannig. Það mátti allavega ekki væla neitt á miðvikudögum á undangengnu misseri og ég held að það bann sé enn í fullu gildi. Þessir mættu á æfingu dagsins, óvitandi um örlög sín: Jón Örn, Guðni, Dagur, Sigurgeir, Huld, Rúna Rut , Bjöggi og Sigrún. Sigurborg frá hótelum fór sér, enda skynsöm snót. Eitthvað los var á hópnum í upphafi æfingar og það var ekki fyrr en stefnan var tekin á Fossvog úr Nauthólsvík er aðalritari, óvitandi síns vits að vanda, áttaði sig illu heilli á því að nú skyldi þráfaldlegri beiðni hans um töku kolkrabbans sinnt. Greina mátti nokkra tilhlökkun í hópnum við rætur fyrsta arms krabbans og sóttu menn misgóðar minningar í langtímaminnið, ef slíkt var til staðar. Það verður þó að teljast þjálfaranum til tekna að hann ætlaði okkur ekki nema 3 arma í þetta sinn en sá 4. bíður betri færðar, væntanlega. Sumir meðlima voru að prófa þessa æfingu í 1. sinn og verður að hrósa þeim sérstaklega fyrir það. Viðtöl voru síðan tekin við þátttakendur eftir slembiúrtaki eftirá og hér eru tvö bestu svörin. Spurt var: "Hvernig fannst þér kolkrabbinn"?
Svar A: "Þetta var frábært, gaman"! (Þetta verður að teljast besta svarið en er hinsvegar rangt svar)-RRR
Svar B: "Ég er að deyja, ég sé ekki tilgang með því að lifa lengur". BB (Þetta er svarið sem telst til fyrirmyndar og það svar sem rannsakandi var að slægjast eftir)

Allir komust þó á réttu róli til mannheima og vóru alsælir með útiveru dagsins, "seize the day" eða "carpe diem" eins og Horace hefði viljað hafa það, hefði hann verið á æfingunni, altso.
Alls 7,3K
Kveðja,
aðalritari