Mættir: Johnny, Geiri smart, Day, Ivanhoe og tveir eldri borgarar, sem gangast stundum við nafninu Síams. Einhverjar spurningar vöknuðu um hvort eitthvað maraþonprógramm væri farið í gang. Hvort einhver væri að fara í maraþon, hvar og af hverju. Fjölnir er t.d. byrjaður í sínu prógrammi sem felst í 6*800m spretthvíldum, Johnny er í sínu prógrammi og lætur glys og glaum ekki trufla sig, Síams eru ekki byrjaðar í sínu en eru þó í lengdri og vaxandi hvíld, en það hlýtur að breytast fljótlega. Hópurinn fór þrjár leiðir; Suðurgötu, Hofs og Dagur og Ívar fóru lengingu með 3k tempókafla@4:50. Þá fannst Ívari alveg nóg komið. Þegar komið var að teygjustund kom upp umræða um til hvaða örþrifaráða væri heppilegt að grípa ef manni fyndist sem hlaupaferillinn væri runninn sitt skeið. Sú tillaga sem hvað sterkast kemur til greina er að fara beint á stera, ekki endilega þá sterkustu sem hafa miklar aukaverkanir, heldur hina sem koma manni í fremstu röð. Þess ber þó að gæta í keppnum að koma ekki of snemma í mark, til að forðast óþægindi lyfjaprófs. M.ö.o. það borgar sig að taka stera en það borgar sig ekki að sýna að maður er orðinn einn af þeim bestu, þótt maður sé það. Þetta heilræði geta allir í klúbbnum nýtt sér!
Kveðja,
afleysingaritarinn getulausi, aka SBN.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli